Rozdział 4

    - Mamoo... - zagadnęła Ahsoka. Nie było jej trudno zmienić mamę. Potrafiła wybrać to, co słuszne, a słuszne wydawało się nazywać mamą Shmi Skywalker, a nie kobietę, która kazała jej biegać po śmietnikach by mogła coś zjeść, tylko dlatego, że jak na swój młody wiek za wiele rozumowała. Ogółem, urodziła się z przypadku, po nocnych zabawach matki. Młoda matka, dziewiętnastolatka, wiecznie odurzona roześmiana tylko wtedy, kiedy Soka mogła zająć się sama sobą lub spała, ale zazwyczaj nie spała, bo w domu było za głośno. Zazwyczaj wpadało wielu gości płci męskiej. - Czemu miam na naźwiśko "Lars", a nie "Skywalker"?

     - Bo zaadoptowaliśmy cię z tatą, a po ślubie przyjęłam jego nazwisko. Anakin nie chciał, ja mam dwa, to fakt, a ty po prostu masz jedno - wyjaśniła Shmi zajęta myciem garnków.

     - Ale ja cie Skywalker albio tak, jak ty, dwia naźwiśka! - zażądała słodko mała.

     - A czemu to dla ciebie takie ważne, hm? - zapytała kobieta.

   - Nio bo, ciuje się jakby naś coś dzieliło. A ja kochiam mojego blaciśka - wytłumaczyła dziewczynka.

     Shmi podniosła głowę z kamiennym wyrazem twarzy, a następnie popatrzyła dziwnie na córkę.

     - Masz bardzo wysokie rozumowanie, jak na trzylatkę - stwierdziła. Już wcześniej to zauważyła, ale teraz dziewczynka wypowiedziała tak dojrzałe słowa, że trudno uwierzyć w jej wiek.

     Ahsoka założyła rączki do tyłu i uśmiechnęła się dumnie.

   - Cześć - przywitał się Anakin kładąc torbę przy framudze wejścia do salonu. Od drzwi wejściowych na wprost znajdował się średni korytarz i schody. Na prawo wielkie przejście do pokoju dziennego w chabrowym kolorze i z białymi meblami. Wchodząc do pomieszczenia, kiedy skierowało się w lewo, wchodziło się do połączonej, kremowej kuchni, która również otrzymała duże wejście w tej samej ścianie co salon. Może to przesada, ale Anakin nie narzekał. Domek na zewnątrz wydawał się zimny, a w środku na ziemi położono granatową wykładzinę i wszystko dobrze się ze sobą komponowało, albowiem korytarz pomalowano na błękitno.

     Togrutanka podbiegła do niego i wpadła w jego ramiona. Przeszedł z nią na rękach do kuchni i oparł się o blat w ścianie dzielący wnęką kuchnie od salonu.

     - O czym rozmawiacie? - zagadnął biorąc do ust plasterek świeżo pokrojonego warzywa.

   - O tym, że twoja młodsza siostrzyczka bardzo poważnie zaproponowało noszenie nazwiska Skywalker, twierdząc, że samo nazwisko Lars was dziwnie oddala od siebie - poinformowała.

     Szesnastolatek popatrzył na dziewczynkę wzrokiem pomieszanej dumy ze zdziwieniem.

     - Bardzo dojrzałe, jak na trzylatkę - wywnioskował.

     - To samo powiedziałam - poinformowała go.

     - No, nie mam nic do odrabiania, więc zmykaj po flimsiplast i kredki - polecił małej, a ta szybko wyrwała się z jego ramion i pobiegała do biura rodziców.

     - Czyżbyś sobie już poradził? - zatroskała się matka.

    - Nie, ale dostałem pomoc. Od poniedziałku będzie mnie uczyć koleżanka - odparł zajadając się warzywami.

     - Leinah? - domyśliła się kobieta.

     - Nieee - zaprzeczył. - Jej przyjaciółka Padme Naberrie.

     - Słyszałam od jej taty, że jest bardzo mądra - zagadnęła Shmi.

     - I bardzo ładna - dodał z uśmiechem, a matka się roześmiała. Nie bał się mówić mamie o swoich uczuciach. Nie musiał się przy niej wstydzić, nie była jakąś wariatką, żeby na niego naciskać. Przyjęła to jak normalną informację, bo powiedział prawdę - Padme była ładna, ale mimo wszystko, Shmi nie podniecała się tak strasznie faktem, że ktoś się spodobał jego synowi.

    - Annie! - Ahsoka tupnęła nóżką. Stała obok sofy, a na stoliku zostały rozsypane kredki i parę kawałków flimsiplastu. - Mówiłeś, że to ja jestem bardzo ładna!

     - Nieprawda. Mówiłem, że jesteś najpiękniejsza i najsłodsza - odpowiedział z uśmiechem idąc do siostry.

     Spokój nie trwał długo. Przyszedł Cliegg Lars. Nie żeby Anakin coś do niego miał, ale czasami był zbyt stanowczy i upierał się, żeby stało się tak, jak on chce, a inni nie mieli nic do powiedzenia. Tak też się stało tego dnia.

     - Szukaliśmy jakiegoś dzieciaka do pracy, więc zgłosiliśmy cię. Będziesz przychodzić zaraz po szkole - powiedział lekko.

     - Co? - zdenerwował się Anakin. - Ledwo sobie tam radzę i dopiero co znalazłem jakąś pomoc. Nie mogę chodzić po szkole, bo wtedy się uczę, zwłaszcza, że mam wyjść na prostą. Pójdę tam, jak się ułoży - postanowił.

     - Idziesz od następnego tygodnia, bez dyskusji. Myślisz, że będę robić z szefa durnia, mówiąc, że jednak nie? Poleciłem cię, bo jesteś uczynny, a ty zamierzasz się wykazać takim lenistwem?

    - Lenistwem? Człowieku! Sam kazałeś mi iść do szkoły, poszedłem, więc nie miej do mnie pretensji! Nie radzę sobie, więc zamierzam sobie poradzić. Nie mam jak zacząć pracy!

     - Pójdziesz i bez dyskusji! Nie odwołam tego.

     - To sam to odwołam! - postanowił chłopak i wyszedł pospiesznie z domu.

     - Annie! - krzyknęła za nim rodzicielka.

_________________________________________

Dziś trochę kłótni i natury kanonicznego Anakina. Nie mówcie mi, że nie spodziewaliście się takich relacji XD

Pozdrawiam w podróży! 😍

Niech Moc będzie z Wami!